Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem philosophus loquitur? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Id est enim, de quo quaerimus.
Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Facete M. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Bork Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Si enim ad populum me vocas, eum. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus?
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid, de quo nulla dissensio est? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod totum contra est. Sed tamen intellego quid velit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed ille, ut dixi, vitiose.
An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Itaque his sapiens semper vacabit. Confecta res esset.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Cur post Tarentum ad Archytam? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.